"Only the last part of our “Song of the Earth” remains, the Abschied, the Farewell. This long, mysterious and gripping song - its complexity, which is not only musical but also semantic, is at stake in our attempt at performing it. The question that concerns us is how to do justice, choreographically and theatrically, to Mahler’s work. How to render in dance the wisdom and the quietude in the face of the ineluctable expressed in so masterly a fashion in Mahler’s composition? We will not be alone in seeking to answer this question. Our musician colleagues will be challenged to help us to give form to the disturbing feeling which seizes us when we hear the work. At the risk of failure or ridicule, we will throw ourselves into the music beyond our physical limits. We will strive, even at the risk of repeating ourselves (as the title indicates), to exhaust the work, which of course will resist us. But, like (the personage of) Mahler in the face of death, we are afraid of nothing."

Anne Teresa De Keersmaeker and Jérôme Bel - Oct 2008

“Enkel het laatste deel van het “Lied van de Aarde” blijft over: het Abschied, het Afscheid. Een lang, mysterieus en aangrijpend lied. De muzikale en semantische complexiteit ervan staan op het spel in onze poging het op scène te brengen. De vraag die ons bezighoudt is hoe het werk van Mahler eer aan te doen op choreografisch en theatraal vlak. Hoe dans je de wijsheid en de verstilling wanneer je geconfronteerd wordt met het onafwendbare dat zo meesterlijk wordt uitgedrukt in de compositie van Mahler? Ook onze collega’s muzikanten zoeken mee naar een vertaling van het bevreemdende gevoel dat ons bekruipt wanneer we het werk beluisteren. We zullen ons tot ver voorbij onze fysieke grenzen in de muziek wagen en nemen het risico te falen of belachelijk bevonden te worden erbij. Op het gevaar van herhaling af (zoals de titel aangeeft) zullen we ons vastbijten in het werk teneinde het te doorgronden. Het zal zich zeker niet gewonnen geven, maar net zoals (het personage) Mahler wanneer hij (het) geconfronteerd wordt met de dood, vrezen wij niets.”

Anne Teresa De Keersmaeker en Jérôme Bel - Okt 2008

De notre "Chant de la terre" il ne reste que sa dernière partie, l' Abschied, l 'adieu. Ce long chant mystérieux et saisissant. Sa complexité, non seulement musicale, mais aussi sémantique, est en jeu dans notre tentative de représentation. La question qui nous travaille est de comment rendre compte chorégraphiquement et théâtralement de l'oeuvre de Mahler. Comment danser la sagesse, la quiétude face à l'inéluctable que la composition malhérienne exprime magistralement ? Pour répondre à cette question , nous ne serons pas seuls. Nos collègues musiciens seront mis à la question afin de nous aider à formuler ce sentiment bouleversant qui nous étreint à l 'écoute de l'oeuvre. Nous nous risquerons dans la musique au-delà de nos limites physiques, au risque de l'échec et même du ridicule. Nous nous acharnerons - quitte à nous répéter (comme le titre l'indique) - afin d'essayer d'épuiser l'oeuvre qui bien sûr nous résistera. Mais nous n'avons peur de rien, comme (le personnage de) Malher devant la mort.

Anne Teresa De Keersmaeker et Jéroôme Bel - Octobre 2008