How many songs do you know and which ones did you learn as a child? Songs have been invented for every occasion, for every emotional state, for every shift in life. Work songs, love arias, songs for mourning, for manifestations, lullabies, hymns and lamentations – they are sung to tell a story in a different way. Das Lied doesn’t exclusively appear as a complex art form, to which Schubert had elevated it, but might as well be regarded as musical gossip, as a fleeting, polyphonic form of communication –spreading stories, news, sharing … The relevant question is to which songs we listen to, which story should be circulated?

ONE-DAY FESTIVAL

Curated by Eva Reiter, this 4-stage Liquid Room in Bern will be a one-day festival as usual – a firework display of unique pieces of music, scattered songs with unforeseen echoes. It will also be our second experience with Svletana Maraš and Pony Says. Svetlana has developed a very particular style that could be described as “modular improvisation”, pre-composed material intertwines with real-time-composing which guides us into a world of immense sonic richness.

NEW ROLES
Pony Says – who possesses all the keys to Maraš's music – is perfectly emblematic of the musical language of our time, and typical of its generation: rather than merely executing the composer's ideas, the trio has developed a distinctive personal “sound”, consisting of all the best ingredients of written music, free improvisation and pop culture. Eva Reiter has followed this guiding principle of a new allocation of roles between performers, composers and improvisers, adding the most intimate of her own expertise and subjectivity, and her own experience with early music. All the diverse threads of this evening’s programme are woven into an invisible net, through which we look at the very original, simplest and most archaic manifestation of music, the Lied.

FOUR CENTURIES OF SONGS

We perform songs by John Dowland, admiringly seen as "the first singer-songwriter in Renaissance time" by Burkhard Stangl; an aria by Henry Purcell, satirized by Francesco Filidei; and we reach the pinnacle of the art of „Liedkultur“ with excerpts from Franz Schuberts Winterreise in two mutations – in Martin Schüttler‘s version for AI voice and piano, and Bernhard Lang's contemporary song cycle The Cold Trip. An interpretation of Schubert’s Der Leiermann by Eva Reiter takes the title of the song even one step further playing on a self-made lyre accompanying the narrative voice. All this revelry concludes with Jürg Frey’s rich musical cosmos – „spare to the point of vanishing, his works suspend fragile harmonies above stretches of percussive rustling and spells of silence“, as expressed by Alex Ross.

SOCIAL RESONANCES

How can we revive the pathos of pre-modern and romantic songs, make their sobs and shivers felt, distil them like a strong alcohol in a new aesthetic compatible with our present? It is basically Luigi Nono’s question that Eva Reiter brings up, but in a less ascetic way than the old Venetian, and without fearing the warm and cosy sounds of pop music refrains and minimalist daydreams. Communities in resonance and dissonance, collectively experienced joy and mourning songs – as an alternative form of “storytelling” – certainly have a transformative power. Stories and music bring us into contact with our nature, the best and the worst of it. They enable us to empathize with other people’s experiences and allow for alternative perspectives.

Hoeveel songs ken je eigenlijk nog uit je kindertijd ? Er zijn liederen voor elke gelegenheid, voor elke toestand van bewustzijn en voor elke levensfase. Liederen die de maat aangeven tijdens het werk, rouwliederen, liefdesaria's, protestsongs, slaapliedjes, hymnes en klaagzangen: er is voor elke verhaal wel een lied dat kan gezongen worden. Bij 'het lied' denken we niet alleen aan het soort Duitse Lieder waarmee Schubert hoge toppen scheerde, maar net zozeer aan dagelijkse fait-divers en aan vluchtige polyfone vormen van communicatie. Het delen van verhalen, het doorvertellen van nieuws en het uitdrukken van emoties... Naar welke liederen luisteren we, welke verhalen willen we met de wereld delen?

EENDAAGS FESTIVAL

De Liquid Room in Bern, geprogrammeerd door Eva Reiter, zal zoals gebruikelijk een heus festival zijn dat zich één avond lang afspeelt vanop verschillende podia. Een vuurwerk van muzikale verwondering, flarden van liederen met onverwachte echo's. Dit zal ook onze tweede ervaring zijn met Svletana Maraš en Pony Says. Svetlana heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld, die kan worden omschreven als "modulaire improvisatie”. Vooraf gecreëerd materiaal wordt verweven met realtime compositie, wat uitmondt in een immens rijke auditieve ervaring.

NIEUWE ROLLEN

Pony Says — dat alle sleutels tot de muziek van Maraš bezit — is een trio dat onze tijd perfect belichaamt en typisch is voor hun generatie: in plaats van zo getrouw mogelijk de partituren van een componist te vertolken, heeft het trio een hoogst persoonlijke “sound” ontwikkeld, met een mengeling van de beste ingrediënten van geschreven muziek, vrije improvisatie en popcultuur. Eva Reiter hanteerde dit principe van een nieuwe verstandhouding tussen performers, componisten en improvisators, en voegde er het meest intieme uit haar eigen ervaringen en subjectiviteit aan toe - haar eigen ervaringen op het gebied van oude muziek. Alle betekenis uit het programma van vanavond is gebonden aan een onzichtbaar netwerk, waar de zuiverste manifestatie van muziek in te horen is: zang.

VIER EEUWEN LIEDEREN

We brengen de liederen van John Dowland – “een van de eerste ‘singer-songwriters’ van de Renaissance”, zoals Burkhard Stangl hem vol bewondering beschreef. Er is ook gekozen voor een aria van Henry Purcell, op een satirische manier onder de loep genomen door Francesco Filidei. We bereiken het absolute hoogtepunt van de Liedkultur met fragmenten uit Winterreise van Franz Schubert, door Martin Schüttler in een heel nieuw corset gehesen in een versie voor AI-stem en piano, en briljant verwerkt in de cyclus The Cold Trip van Bernhard Lang. Daarnaast is er ook Eva Reiter's interpretatie van Schubert's Der Leiermann, die de titel van het lied letterlijk neemt: ze begeleidt haar eigen zang met een zelfgemaakte lier. Het programma wordt voltooid met fragmenten uit het rijke muzikale universum van Jürg Frey: werken die “zo worden uitgepuurd dat ze bijna verdwijnen, waar de componist zijn fragiele harmonieën boven uitgestrekte vlaktes van slagwerk en oorverdovende stilte laat hangen,” zo beschreef Alex Ross het.

SOCIALE RESONANTIES

Hoe kan het pathos van pre-moderne en romantische liederen nieuw leven worden ingeblazen? Hoe kunnen we opnieuw de tranen en rillingen voelen, en die distilleren als een sterke alcohol in een nieuwe esthetiek voor onze eigen tijd? Die vraag kwelde Luigi Nono en houdt ook Eva Reiter weer bezig, zij het op minder ascetische manier dan bij de oude Venetiaan het geval was, en zonder angst voor de warme en comfortabele klanken van de refreinen in popmuziek of minimalistische dagdromen. Gemeenschappen in resonantie en dissonantie, liederen van vreugde en rouw die collectief ervaren worden, als een alternatieve vorm van vertelling - daar gaat ongetwijfeld een transformatieve kracht van uit. Muzikale sketches onthullen de theatraliteit van onze menselijke ervaring, ten goede of ten slechte. Ze openen de deur voor empathie en maken het mogelijk om nieuwe perspectieven te ontwaren.

Scattered songs

Combien de chansons connaissez-vous de mémoire ? Quelles sont celles qui ont marqué votre enfance ? Des chansons, les humains en ont inventées pour chaque occasion, pour chaque état sensible et pour chaque étape de la vie. Chansons de travail, arias d'amour, chansons de deuil, chansons de protestation, berceuses, hymnes et lamentations pour la vie et la mort — il y a toujours une chanson pour raconter une autre histoire, pour partager un autre récit. Le lied n’est pas seulement ce grand art complexe à laquelle Schubert a donné sa forme la plus haute, mais peut tout aussi bien être pensé comme un ininterrompu bavardage musical, une forme de communication fugace et polyphonique. Diffuser des histoires, diffuser des nouvelles, partager des émotions... Quelles chansons écoutons-nous, quelles histoires voulons-nous diffuser ?

FESTIVAL D'UN JOUR
Programmée par Eva Reiter, cette Liquid Room à Bern sera comme d'habitude un véritable festival en une seule soirée et sur plusieurs podiums, un feu d'artifice d’œuvres singulières et de chansons aux échos inattendus. Ce sera également notre deuxième expérience avec Svletana Maraš et Pony Says. Svletana a développé un style très particulier que l'on pourrait qualifier d'« improvisation modulaire ». Le matériel pré-composé s'entrelace avec de la composition en temps réel, ce qui nous ouvre à un monde d'une immense richesse sonore.

NOUVEAUX RÔLES
Pony Says — qui possède toutes les clés de la musique de Maraš — est un trio parfaitement emblématique de notre temps, et typique de sa génération : plutôt que de se considérer comme l’interprète le plus fidèle possible des partitions des compositeurs, le trio développe un « sound » personnel, composé de tous les meilleurs ingrédients de la musique écrite, de l'improvisation libre et de la culture pop. Eva Reiter a tenu ce principe d'une nouvelle donne entre interprètes, compositeurs et improvisateurs, en y ajoutant le plus intime de sa propre expérience et de sa subjectivité, et de ses propres expériences dans le champ de la musique ancienne.Toutes les lignes de sens du programme de ce soir se nouent en un maillage invisible, où se donne à entendre la manifestation la plus pure du musical : le chant.

QUATRE SIÈCLES DE CHANSONS
Nous présenterons des chansons de John Dowland – soit « l’un des premiers auteurs-compositeurs-interprètes de la Renaissance », comme l'a qualifié avec admiration Burkhard Stangl. Nous donnerons une aria de Henry Purcell, satiriquement mise à mal par Francesco Filidei. Nous atteindrons le sommet de l'art de la « Liedkultur » avec des extraits du Winterreise de Franz Schubert, fortement transformé dans la version pour voix AI et piano qu'en a produite Martin Schüttler, et brillamment encapsulé dans un cycle de Bernhard Lang, The Cold Trip. Ou encore une interprétation de *Der Leiermann *de Schubert par Eva Reiter, qui prend à la lettre le titre du lied : celui-ci est interprété sur une lyre qu'elle a elle-même fabriquée pour accompagner sa voix. Pour compléter le programme, des extraits du riche univers musical de Jürg Frey : des œuvres « épurées au point de disparaître, où le compositeur suspend ses fragiles harmonies par-dessus de vastes étendues de percussions bruissantes et de silence », pour reprendre les mots d'Alex Ross.

RÉSONANCES SOCIALES
Comment faire revivre le pathos des chansons pré-modernes et romantiques, nous rappeler leurs sanglots et leurs frissons, les distiller comme un alcool fort dans une nouvelle esthétique compatible avec notre présent ? C'est au fond l'obsédante question de Luigi Nono qu'Eva Reiter remet ici au goût du jour, mais d’une façon moins ascétique que le vieux Vénitien, et sans craindre les sonorités chaudes et confortables des refrains de la musique pop ou des rêveries minimalistes. Les communautés en résonance et en dissonance, les chants de joie et de deuil vécus collectivement, en tant que forme alternative de narration, portent assurément un pouvoir de transformation. Les saynètes en musique dévoilent la théâtralité de notre expérience humaine, la meilleure comme la pire. Elles ouvrent à l'empathie et permettent d'envisager de nouvelles perspectives.